DENEMELER-1

Tekneden bahseder olmuştuk. İnternetten motoryat ya da yelkenlilerde satılık ilanlarına bakıyorduk. Teknemizi öyle bir marinaya çekip bağlamayacak, gidebildiğimiz kadar uzağa gidecektik. Yelkenimizi şişiren rüzgarımız, hayallerimiz olacaktı. Ama bunun için önce gerekli eğitimleri almamız lazımdı.

İlk başlarda boyutlar konusunda bir bilgim yoktu. 5 ya da 7 metrelik tekneleri zihnimde canlandırdığımda minicik kalıyordu. Koskoca denizde adeta ceviz kabuğu gibi sallanıp durduğumuzu dusunup duruyordum.

Deniz kızıydı o. Teknede yaşamayı çok istiyordu. Teknenin küçük ya da büyük olması önemli değildi onun için. Çünkü zaten bedenine deryaları sığdırmıştı. Ona bu korkumdan bahsettiğimde, hayatın içinde herkesin bir ceviz kabuğu icinde oldugunu ve aslında sallandığını söylemişti. Hayatın içinde bir birey olarak yaşamaya çalışmak, hayatı iyisiyle kötüsüyle sürdürmek, denizde bir ceviz kabuğuyla yol almaktan pek de farklı sayılmaz demişti gülerek. 

İyi tamam, olurda demiştim yine içimi kemiren belirsizliklerle, çamaşır makinesini nereye koyacağız sorusu ansızın ve doğaçlama olarak ağzımdan çıkıvermişti. Ve tabi onun o şen kahkahasıyla ben de gülmüştüm. İstersen iki oda bir salon olarak döşer bir de ebeveyn banyosu dahil ederiz diye üzerime gelmişti. 

Ne bileyim ben! Daha toprakta yaşamaya yeni alışmışken teknede yaşam bana çok uçuk bir fikir olarak gelmişti. Hayatını sürdürmek için gerekli olduğuna şartlandığın eşyaların bir kısmının atılarak sadece minimum eşyayla yaşamak. Hayal bile edememiştim. Kafamdan o lazım olur mu, bu lazım olmaz ya da ya lazım olursa şekilinde geçen bin türlü soru, cevabını aramaktaydı. 

Çok kontrollüydüm, biliyorum. Herşeyi önceden planlayıp, hatta o planlarında yedeklerini yapıp yola koyulanlardandım. Teknenin bakımını düşünmeye başlamıştım bile. Ya kışın ayaz olduğunda ne yapılacaktı ve bunun gibi daha niceleri... Bana neden hep zor, negatif ve kötü olacak olaylar üzerine planları yapıyorsun derdi hep. Hiç güzellikler yaşanmayacak mıydı? Kışın ayaz olurken, yazın güneşin batışını izlemek ne kadar güzeldi. Biliyorum elbette ki güzellikler var hem de çok var. Başta mavilikte yaşamak var, altında turkuaz üstünde boncuk mavi. Özgürlük var, huzur var ve tabi ki istediğin yeri dolaşmak tüm dünyayı gezebilme olasılığın var.

Korkularım geçicidir diye umuyoruz halen. Hele bir tekneyi alalım da. Ne yalan söyleyeyim, en az onun kadar çok istiyorum tekne sahibi olmayı.

Teknede yaşam... Sürekli içimden tekrarlıyorum bu iki kelimeyi. Öyle fazla zorlamayın yavaş yavaş alıştırıyorum kendimi.

Naim - 16.12.2008